Արագ Ընթերցում
- Սինդի Լաուփերը մուտք գործեց Ռոք & Ռոլ Հոլլի փառքի դահլիճը 2025 թվականին Լոս Անջելեսում:
- Նրա մուտքը ընդգծեց քառասունամյա գործունեությունը որպես պոպ խորհրդանիշ, ակտիվիստ և ֆեմինիստական սիմվոլ:
- Ճապել Ռոանը ներկայացրեց Լաուփերին՝ նշելով նրա երաժշտության համաշխարհային ազդեցությունը:
- Արարողությունը բազմազան էր, բայց Լաուփերի հատվածը առանձնացավ իր հուզականությամբ և մշակութային նշանակությամբ:
Սինդի Լաուփերի փառքի պահը․ Մեկ գիշեր, որ չի մոռացվի
2025 թվականի նոյեմբերի 8-ին Լոս Անջելեսի «Peacock» թատրոնը լցված էր էներգիայով։ Ռոք & Ռոլ Հոլլի փառքի մուտքի արարողությունը պարզապես հարգանքի տուրք չէր՝ դա կենդանի, շնչող տոն էր երաժշտական պատմության։ Բայց այս տարի մեկ ձայն առանձնացավ․ Սինդի Լաուփերը՝ 72-ամյա պոպ խորհրդանիշը, վերջապես իր տեղը զբաղեցրեց լեգենդների կողքին։
Մթության մեջ հանդիսատեսը լուռ սպասում էր։ Ճապել Ռոանը՝ իր գլխին շքեղ ջահով, ներկայացրեց Լաուփերին՝ նրան անվանելով «կյանքի ընթացքում ներշնչանք» և ընդգծելով «Girls Just Want to Have Fun» երգը որպես «համաշխարհային ֆեմինիստական օրհներգ»։ Երգը, որ 1980-ականներին MTV-ի էկրաններից էր հնչում, այսօր դարձել է շատ ավելին՝ սերունդների պայքարի կոչ։
MTV-ի հեղափոխականից մինչև մշտական խորհրդանիշ
Լաուփերի մուտքը Հոլլի փառքի դահլիճ վաղուց սպասված էր։ Ինչպես նշում է Los Angeles Times-ը, ոչ մի արտիստ չի օգտագործել MTV-ի վաղ շրջանը ավելի ստեղծագործաբար ու ազդեցիկ, քան Սինդի Լաուփերը։ Նրա կերպարը՝ գունավոր, յուրօրինակ, անկեղծ՝ այսօր էլ նույնքան կենդանի է, որքան քառասուն տարի առաջ։ Ալիշա Քիզը հուզիչ տեսահոլովակում ասաց․ «Չի լինելու այլ Սինդի Լաուփեր»։
Բայց Լաուփերի ազդեցությունը միայն տեսքն ու ոճը չէ։ Նրա երաժշտությունը խոսում է հոգու հետ։Տասնամյակներ շարունակ Լաուփերը պաշտպանել է համայնքի իրավունքները՝ պահանջելով հավասարություն։ Այս պահին, երբ հանդիսատեսը հեռախոսներով լուսավորում էր «Time After Time»-ը (միասին բրիտանացի երգչուհի Ռեյի հետ), նրա ուղերձը հատկապես կարևոր էր։
Կանանց ձայների տոն
Արարողությունը նաև կանանց երաժշտության տոն էր։ Լաուփերի «Girls Just Want to Have Fun»-ի կատարումը՝ Ավրիլ Լավինի հետ, լի էր ուրախությամբ։ Հանդիսատեսը պարզապես չէր լսում՝ շարժվում էր, երգում, պարում։ Լաուփերի հումորային բացման խոսքը՝ «Տեսեք, թե ինչ է լինում, երբ ռոքին թույլ ես տալիս ներս մտնել», սակայն իրական ուղերձը խորն էր․ «Իմ ուսերը բավականաչափ լայն են, որ ինձանից հետո եկող կանայք կարողանան կանգնել դրանց վրա»։
Այդ ոգին զգացվում էր ողջ գիշերը։ Միսի Էլիոթը ներկայացրեց Salt-N-Pepa-ին՝ ընդգծելով նրանց ազդեցությունը հիփ-հոփում։ Քուին Լաթիֆան տեսահոլովակում ասաց՝ Salt-N-Pepa-ն հաջողությունը «իրական երազանք» դարձրեց կանանց համար։ Իսկ DJ Spinderella-ն՝ առաջին կին DJ-ը Հոլլի փառքի մեջ, հիշեցրեց, որ ինքը արդեն 40 տարի է՝ DJ- է։
Լաուփերի ուղին․ ավելին, քան երաժշտություն
Հեշտ է մոռանալ, թե որքան է արել Լաուփերը։ Նրա առաջին ալբոմը՝ «She’s So Unusual»-ը, 1983-ին պայթեց՝ բերելով հիթեր ինչպես «Time After Time», «She Bop», «All Through the Night»։ Բայց Լաուփերը կանգ չի առել։ Նա «Գրեմմի», «Էմմի» և «Թոնի» մրցանակակիր է։ Broadway-ի համար գրել է («Kinky Boots») և աջակցել է LGBTQ+ համայնքի անօթևան երիտասարդներին։ Նրա արվեստն ու ակտիվիզմը միշտ քայլել են միասին։
Իր խոսքում Լաուփերը հիշեց իր սկիզբները, պայքարները և հույսերը։ Նա խոսեց ոչ միայն իր, այլ բոլոր արտիստների համար, ովքեր երբևէ զգացել են, որ տեղ չունեն։ Հանդիսատեսը ջերմությամբ արձագանքեց՝ ճանաչելով նրան որպես պիոներ ու ընկեր։
Փառքի դահլիճի փոփոխվող դեմքը
2025-ի արարողությունը բազմազանության տոն էր։ Լաուփերի հետ մեկտեղ Outkast, White Stripes, Soundgarden, Chubby Checker, Salt-N-Pepa, Joe Cocker, Bad Company և Warren Zevon-ն էին։ Յուրաքանչյուրը բեմ բերեց տարբեր պատմություն։ Բայց Լաուփերի մուտքը առանձնահատուկ էր՝ ոչ միայն մեկ կնոջ հաջողությունը, այլև ռոքի և պոպ ժառանգության նոր սահմանումը։
Գիշերը լի էր անակնկալներով։ Օլիվիա Ռոդրիգո և Feist-ը կատարեցին White Stripes-ի երգեր, Էլթոն Ջոնը հուզիչ հարգանքի տուրք մատուցեց Բրայան Ուիլսոնին, Թայլեր, the Creator-ը և Doja Cat-ը՝ Outkast-ին։ Բայց Լաուփերի հատվածը առանձնանում էր իր հուզականությամբ և մշակութային ազդեցությամբ։
Ոճ, բովանդակություն և Լոս Անջելեսի հոգին
Լաուփերի ներկայությունը ոչ միայն երաժշտական էր, այլև տեսողական։ Նրա կարմիր գորգի կերպարները՝ Los Angeles Times-ի լուսանկարիչների կողմից, գունեղ ու խաղային էին։ Նա շփվում էր տարբեր սերունդների արտիստների հետ՝ Ճապել Ռոանի ջահը, Ավրիլ Լավինի պանկ ոճը։ Արարողությունը, որ առաջին անգամ անցկացվեց Լոս Անջելեսում, զգացվում էր որպես վերադարձ։
Լաուփերը, ով 1980-ականներից իր համար Լոս Անջելեսում ընտրել է Sunset Marquis-ը, իրեն հարմարավետ էր զգում։ «Տեսեք այս մարդկանց»,– ծածուկ ասաց նա լրագրողին, ցույց տալով զույգին հյուրանոցում։ «Հետաքրքիր է, ինչ են մտածում ռոքի հյուրանոցից»։ Նույնիսկ յոթերորդ տասնամյակում նրա հետաքրքրասիրությունն ու հումորը անփոփոխ են։
Ժառանգությունը շարունակվում է
Երբ գիշերը մոտենում էր ավարտին, «With a Little Help From My Friends»-ի համատեղ կատարումը ամփոփեց մթնոլորտը։ Տարբեր ժանրերի երաժիշտներ միացան՝ հիշեցնելով, որ ռոքը և ռոլը միավորում ու կապում է։ Լաուփերի մուտքը ոչ միայն կարիերայի նվաճում էր, այլև հաստատում, որ նրա երաժշտությունն ու ակտիվիզմը ձևավորել են մշակույթը՝ մրցանակներից անդին։
Ինչպես ասաց Ալիշա Քիզը՝ «Չի լինելու այլ Սինդի Լաուփեր»։ Բայց նրա ազդեցությունը դեռ երկար կլսվի։
Լաուփերի մուտքը փառքի դահլիճ վկայում է անկեղծության, տոկունության ու պայքարի ուժի մասին։ Նա կապել է պոպն ու ռոքը, արվեստն ու ակտիվիզմը՝ թողնելով ժառանգություն, որը գերազանցում է ժանրը և սերունդը։ Նրա պատմությունը ոչ միայն հիթերի մասին է, այլ նաև՝ ինչ-որ ավելի մեծի համար կանգնելու, առանձնանալու և պայքարելու մասին։

