Կնոջ հազվագյուտ հիվանդությունը նրան թողեց վերակենդանացման բաժանմունքում

Վանեսա Աբրահամի առեղծվածային հիվանդությունը

2019 թվականին խոսքի թերապևտ Վանեսա Աբրահամը սկսեց տառապել այն բանից, ինչտ կարծում էր թե ծանր գրիպ է։ Նրա ախտանշանները ներառում էին հոգնածություն, մարմնի ցավեր և կոշտ ձայն։ Չնայած նրան նշանակված հակաբիոտիկներին, նրա վիճակը վատթարացավ։ Մեկ շաբաթ անց նա տանը փլուզվեց՝ դժվարությամբ շնչելով։ Նրա ամուսինը նրան տեղափոխեց հիվանդանոց, որտեղ նրան ընդունեցին վերակենդանացման բաժանմունք և միացրեցին շնչառական սարքին։

Աբրահամի վիճակը շփոթեցրեց բժիշկներին։ Նա պարալիզված էր, չէր կարողանում խոսել, և նրա պարանոցը այնքան թույլ էր, որ չէր կարողանում պահել գլուխը։ Չնայած լայնածավալ հետազոտություններին, նրա սկզբնական բուժման ընթացքում ախտորոշում չտրվեց։ Անորոշությունը խորացրեց նրա անհանգստությունն ու վախը, քանի որ նա մնաց շնչառական սարքի վրա՝ կախված կյանքից։

Հազվագյուտ ախտորոշումը բացահայտվում է

UC San Diego Health տեղափոխվելուց հետո Աբրահամը հանդիպեց բժիշկ Ջարեդ Ռոզենին, ով այդ ժամանակ վերակենդանացման բաժանմունքում ռոտացիայի վրա գտնվող բժշկական ուսանող էր։ Ռոզենը ժամերով նրա կողքին էր, տրամադրելով էմոցիոնալ աջակցություն և օգնելով նրան մշակել հաղորդակցության մեթոդներ։ Ժամանակի ընթացքում նրա ախտանշանները սկսեցին բարելավվել, և նրան ի վերջո հանեցին շնչառական սարքից։ Սակայն նրա պարալիզը շարունակվեց, և բժիշկները դեռ չէին կարողանում պարզել նրա վիճակի պատճառը։

Մի քանի ամիս անց Աբրահամին վերջապես ախտորոշեցին Գիյեն-Բարեի համախտանիշի հազվագյուտ տարբերակով, որը հայտնի է որպես ֆարինգեալ-ցերվիկալ-բրախիալ տարբերակ։ Այս ձևը հարվածում է դիափրագմայի և կոկորդի մկաններին, ինչը հատկապես դժվարացնում է ախտորոշումը։ NYU Langone-ի նյարդաբանը և բաժնի տնօրեն Կիրիլ Կիպրովսկին նշում է, որ այս տարբերակը չափազանց հազվադեպ է՝ հանդիպելով Գիյեն-Բարեի հիվանդների միայն 3%-ի մոտ։ Գիյեն-Բարեի համախտանիշը ինքնին տարեկան մոտ մեկ 78,000 մարդու մոտ է հանդիպում, ինչը Աբրահամի դեպքը դարձնում է բացառիկ։

Հազվագյուտ հիվանդությունների ախտորոշման մարտահրավերները

Գիյեն-Բարեի համախտանիշի և դրա տարբերակների ախտորոշումը հայտնի է իր դժվարությամբ։ Չկա միակ թեստ այս վիճակի համար, և դրա հազվադեպությունը նշանակում է, որ շատ բժիշկներ անծանոթ են դրա կլինիկական ներկայացմանը։ Աբրահամի համար ախտորոշման ուշացումը նշանակում էր ամիսներ շարունակ անորոշություն և ոչ բավարար բուժում։ Ախտորոշումից հետո նա սկսեց ստանալ ներերակային իմունոգլոբուլինային (IVIG) թերապիա, որը ներառում է դոնորի հակամարմինների ներմուծում՝ իմունային համակարգը ուժեղացնելու համար։

Դոկտոր Կիպրովսկին բացատրում է, որ Գիյեն-Բարեի հիվանդները հաճախ ինքնուրույն բարելավվում են ժամանակի ընթացքում, բայց վերականգնման գործընթացը կարող է դանդաղ և ծանր լինել։ Աբրահամի համար իր վիճակի անուն ունենալը շրջադարձային պահ էր։ «Ես ստիպված էի ընդունել իմ գլխում, որ սա լինելու է մի բան, որը պարզապես ժամանակ է պահանջելու», – ասաց նա։

Վերականգնումը և պաշտպանությունը

Վեց տարի անց իր սկզբնական ախտանշաններից հետո Աբրահամը մեծ առաջընթաց է գրանցել, բայց դեռևս զգում է նյարդամկանային թուլություն։ Նա վերադարձել է աշխատանքի՝ որպես խոսքի թերապևտ, որտեղ իր փորձը օգնում է նրան շփվել այն հիվանդների հետ, ովքեր կորցրել են խոսելու ունակությունը։ Նա նաև ժամանակ է անցկացնում մարզասրահում՝ աշխատելով վերականգնել իր ուժը։

Աբրահամի վերականգնումը միայն ֆիզիկական չի եղել։ Նա մասնակցել է վերակենդանացման բաժանմունքի տրավմայի տուժածների աջակցության խմբերին՝ գտնելով հանգստություն և համայնք ընդհանուր փորձառությունների մեջ։ Նա նաև աշխատել է բարձրացնել այդ խմբերի կարևորության մասին իրազեկությունը և գրել է հուշագիր՝ ներկայացնելով իր ճանապարհը։

Նրա կապը բժիշկ Ռոզենի հետ մնում է ուժեղ։ Այժմ Կալիֆոռնիայի Դևիսի բժշկական կենտրոնի վերակենդանացման բաժանմունքի ֆելլո Ռոզենը նշում է, որ Աբրահամի դեպքը ոգեշնչել է իր մասնագիտական ուղին։ Նրանց կապը ընդգծում է կարեկցող խնամքի կարևորությունը բժշկական ոլորտում։

Ընդհանուր հետևանքները

Աբրահամի պատմությունը ներկայացնում է հազվագյուտ հիվանդությունների ունեցող հիվանդների առջև ծառացած մարտահրավերները։ Ախտորոշման ուշացումը կարող է հանգեցնել երկարատև տառապանքի և անորոշության։ Այն նաև ընդգծում է, որ անհրաժեշտ է, որ բժշկական մասնագետները տեղյակ լինեն հազվագյուտ վիճակների մասին և մոտենան բարդ դեպքերին համառությամբ և կարեկցանքով։

Աբրահամի համար այս ճանապարհը փոխակերպիչ է եղել։ «Վերականգնման մեջ շատ ավելին կա, քան պարզապես կրկին ուժեղանալը», – ասաց նա։ Նրա պատմությունը ծառայում է որպես տոկունության և հույսի ուժի վկայություն՝ դժվարությունների առջև։