Ջեմիմա Գոլդսմիթը հիշում է իր մորը՝ լեդի Աննաբելին. ընտանիքի ժառանգության ու կորստի մասին

Ջեմիմա Գոլդսմիթը՝ հայտնի գրող և պրոդյուսեր, այժմ վշտում է իր մոր՝ լեդի Աննաբել Գոլդսմիթի կորուստը։ Հոկտեմբերի 18-ին Գոլդսմիթների ընտանիքը հայտարարեց, որ լեդի Աննաբելը հանգիստ մահացել է քնի մեջ՝ 91 տարեկան հասակում, թողնելով հետևում մի ժառանգություն, որը սերտորեն կապված է ժամանակակից Բրիտանիայի սոցիալական պատմության հետ։

Լեդի Աննաբելը Բրիտանական արիստոկրատիայի և ժամանակակից հասարակության խաչմերուկում կանգնած անհատ էր։ Ծնվելով 1934 թվականին՝ Լեդի Աննաբել Վեյն-Թեմփեստ-Ստյուարտը եղել է Լոնդոնդերի ութերորդ մարկիզի դուստրը։ Նրա մանկությունն անցել է ավանդույթների մեջ, սակայն կյանքը դարձել է արտոնությունների և անձնական փորձությունների խառը պատկեր։ 19 տարեկանում նա ամուսնացել է Մարկ Բիրլիի հետ, ով հետագայում հիմնել է Լոնդոնի ամենահեղինակավոր ակումբներից մեկը՝ «Annabel’s»-ը, որը նրա անունն է կրում։ Ակումբը դարձել է շքեղության խորհրդանիշ՝ հյուրընկալելով թագավորական ընտանիքի անդամներին, հայտնի մարդկանց և ազդեցիկ անձանց։ Արքայադուստր Դիանան անգամ նշանադրության երեկույթն է անցկացրել այդ ակումբում՝ ընդգծելով լեդի Աննաբելի տեղը այդ շրջանի հասարակական կյանքում։

Սակայն փայլի և շքեղության կողքին լեդի Աննաբելի պատմությունը նաև տոկունության մասին է։ Նա հաղթահարել է անձնական ծանր կորուստներ՝ այդ թվում ավագ որդու՝ Ռուպերտի անհետացումը Արևմտյան Աֆրիկայի ափին 1986 թվականին, ինչպես նաև որդու՝ Ռոբինի ծանր վնասվածքները, երբ նրան մանուկ հասակում վագր է հարձակվել։ Այս դեպքերը, որոնք հաճախ մնում էին հանրային կերպարի ստվերում, բացահայտում են այն մորը, ով կարողացել է իր կյանքը շարունակել արժանապատվությամբ։

Ընտանիքի հարգանքի խոսքը, որը հրապարակվել է The Times-ում և հաղորդվել Sky News-ի կողմից, ներկայացնում է նրանց խոր վիշտը։ Բեն Գոլդսմիթը՝ նրա որդին, նրան բնորոշել է որպես «պարզապես անփոխարինելի», ընդգծելով այն ամենօրյա կապն ու անսահման աջակցությունը, որ նա տալիս էր երեխաներին։ Լեդի Աննաբելի երեխաների՝ Ջեմիմայի, Բենի, Զակի, Ռոբինի և Ինդիա Ջեյնի համատեղ հայտարարության մեջ ասվում է․ «Մենք վշտացած ենք, ոչ թե նրա համար, քանի որ նրա կյանքը եղել է բացառիկ և ամբողջական, այլ մեզ համար, որովհետև մեր կյանքում մեծ բաց է թողնում»։

Ջեմիմա Գոլդսմիթի համար լեդի Աննաբելը պարզապես հասարակական խորհրդանիշ չէր, այլ վստահելի ընկեր և ուժի աղբյուր։ Նրանց հարաբերությունները եղել են թե՛ խորապես անձնական, թե՛ հանրային՝ ինչի վկայությունն է այս տարվա Ուիմբլդոնում նրանց միասին հայտնվելը։ Ջեմիման, որի սեփական կարիերան ձևավորվել է մոր օրինակով, հաճախ է խոսել լեդի Աննաբելի իմաստության, հումորի և գործնական մտածելակերպի մասին։ Հարցազրույցներում լեդի Աննաբելը հերքել է այն կարծիքը, թե երջանկությունը կապված է դիրքի հետ՝ նշելով․ «Տվեք ինձ շներ, երեխաներ, գրքեր, և ես երջանիկ կլինեմ»։ Նրա համեստությունն ու ջերմությունը երկար ժամանակ տպավորություն են թողել շրջապատի վրա։

Լեդի Աննաբելի կյանքը նաև վերափոխման մասին էր։ Մարկ Բիրլիի հետ ամուսնալուծությունից հետո նա երկրորդ անգամ ամուսնացել է ֆինանսիստ Սըր Ջեյմս Գոլդսմիթի հետ, ում նա բնորոշել է որպես «ամենաակտիվ, ամենակարիzmatիկ և ամենաանհաղթահարելի մարդ, որին երբևէ հանդիպել եմ»։ Նրանց միությունը համախմբել է երկու ազդեցիկ ընտանիքներ՝ ամրապնդելով լեդի Աննաբելի տեղը բրիտանական բարձր հասարակությունում։ Չնայած արտոնություններին՝ նա միշտ ընդգծել է, որ երջանկությունը գալիս է պարզ բաներից, մի միտք, որն ընդունել են նրա երեխաներն ու թոռները։

Նրա ազդեցությունը զգացվում է նաև գրական ժառանգության մեջ։ Լեդի Աննաբելը հեղինակել է մի քանի գրքեր, այդ թվում՝ 2004 թվականին հրատարակված հուշագրությունը, որտեղ նա անդրադառնում է իր անցած ուղուն՝ արիստոկրատական արմատներից մինչև Լոնդոնի հասարակական կյանքի սիրված կենտրոնը։ Նրա ինքնամեկնաբանությունը՝ անկեղծ և ինքնագիտակից, մարտահրավեր է նետում բրիտանական վերնախավի մասին տարածված կարծրատիպերին։ 2009 թվականին The Guardian-ին տված հարցազրույցում նա նշել է․ «Մարդիկ միշտ կարծում են, թե ես հպարտ եմ, բայց իրականում այդպես չէ»։ Նրա բացությունը ընտանիքի, կորստի և սիրո մասին շատերին մոտեցրել է իրեն։

Գոլդսմիթների ընտանիքի պատմությունը հանրային ծառայության և ստեղծագործականության օրինակ է։ Ջեմիմայի եղբայրներն ու քույրերը հաջողություններ են ունեցել տարբեր ոլորտներում՝ Բենը՝ բնապահպանության, Զակը՝ քաղաքականության, Ռոբինը՝ ձեռնարկատիրության, Ինդիա Ջեյնը՝ արվեստի։ Նրանցից յուրաքանչյուրն ընդգծել է մոր ազդեցությունն իրենց արժեքների և նպատակների ձևավորման գործում։ Նրա մահից հետո արված ընտանիքի հայտարարությունը վկայում է այն կապերի մասին, որոնք լեդի Աննաբելը կարողացել էր ստեղծել՝ լինելով մի մայր, որի հոգին ձևավորել է սերունդներ։

Լեդի Աննաբել Գոլդսմիթի մահը փակեց մի կարևոր գլուխ բրիտանական սոցիալական պատմության մեջ։ Նրա անունը, որը հավերժացվել է հանրահայտ ակումբի միջոցով, հիշեցում է այն մասին, որ հանրային կյանքում միշտ կան անձնական պատմություններ։ Ջեմիմա Գոլդսմիթի համար այս կորուստը միաժամանակ անձնական և խորհրդանշական է՝ անցումային փուլ ավանդույթով ու փոփոխություններով լի դարաշրջանից դեպի ապագա, որը ձևավորվում է նախորդների դասերով ու ժառանգությամբ։

Մինչ հարգանքի խոսքերն ու հիշողությունները շարունակում են հնչել, Գոլդսմիթների ընտանիքը շարունակում է արժանապատվորեն հիշել լեդի Աննաբելի հիշատակը՝ համատեղելով անձնական վիշտը և հանրային գնահատանքը։ Նրա կյանքը լի էր դժվարություններով, բայց տոկունությունն ու բարությունը դարձան ժառանգության հիմք։ Երեխաների խոսքերով՝ նա «պարզապես անփոխարինելի» էր։ Նրա թողած հետքը՝ թե՛ ընտանիքի, թե՛ բրիտանական հասարակության, թե՛ իրեն ճանաչողների վրա, մնում է նաև լրագրության սահմաններից դուրս։

Լեդի Աննաբել Գոլդսմիթի պատմությունը հիշեցնում է, որ յուրաքանչյուր հայտնի անվան հետևում կանգնած է բարդ ու խորապես մարդկային ուղի։ Նրա ազդեցությունը Ջեմիմա Գոլդսմիթի և երեխաների վրա վկայում է ընտանիքի, տոկունության և իմաստ գտնելու կարողության կարևորության մասին՝ թե՛ արտոնության, թե՛ փորձությունների պայմաններում։