Ջիմի Քիմելի հուզիչ վերադարձը՝ խոսքի ազատության պայքարի կենտրոնում

Ջիմի Քիմելի վերադարձը․ Բուռն ծափահարություններ և անկեղծ հուզմունք

Երբ Ջիմի Քիմելը հայտնվեց «Jimmy Kimmel Live!»–ի բեմում այս երեքշաբթի, նրան դիմավորեց ոչ միայն ծանոթ ստուդիան, այլ նաև երկարատև ծափահարություններ, «Ջիմի»–ի կոչեր ու այն զգացումը, որ այս երեկո հումորից ավելին է կատարվում։ Հեռուստահաղորդավարն, ով վերջերս վերադարձավ եթեր՝ ABC–ի աղմկահարույց դադարից հետո, չշրջանցեց իրադարձությունների պատճառը։ Նա անմիջապես խոսեց այս պահի կարևորության մասին՝ նշելով․ «Ում մոտ էր ավելի տարօրինակ 48 ժամ՝ ինձ մոտ, թե Տայլենոլի գլխավոր տնօրենին?»։

Ծիծաղը, սակայն, երկար չտևեց։ Քիմելը հուզված ձայնով պաշտպանեց խոսքի ազատությունը՝ որպես անձնական իրավունք և հանրային արժեք։ Նա ընդգծեց, որ իրեն աջակցել են ոչ միայն ընկերներն ու երկրպագուները, այլև մարդիկ, ովքեր հաճախ տարակարծիք են՝ այդ թվում հանրապետական սենատորներ Թեդ Քրուզը և Միչ Մաքքոնելը, պահպանողական վերլուծաբաններ Բեն Շապիրոն ու Քենդիս Օուենսը։ «Մեր կառավարությունը չպետք է որոշի, թե ինչ կարող ենք ասել հեռուստատեսությամբ։ Մենք պետք է պայքարենք դրա դեմ»,– ասաց Քիմելը՝ զգալի հուզմունքով։

Վեճի պատճառը․ կատակ, սպանություն և մեդիա աղմուկ

Ամբողջ սկանդալը սկսվեց մեկ կատակով՝ Ջիմի Քիմելի արտահայտությամբ Չարլի Կիրքի սպանության մասին։ Ժամանակը, իրավիճակը և դեպքի զգայունությունը բուռն արձագանք առաջացրեցին աջակողմյան շրջանակներում։ Nexstar Media Group-ը և Sinclair Broadcast Group-ը, որոնք վերահսկում են ABC–ի մոտ 20%–ը, անմիջապես հայտարարեցին, որ այլևս չեն հեռարձակելու Քիմելի շոուն։ Այս քայլը Walt Disney Co.–ին, ABC–ի մայր ընկերությանը, դրեց խոսքի ազատության մասին ազգային բանավեճի կենտրոնում։

Disney–ը հետ կանչեց դադարեցումը, սակայն Nexstar–ն ու Sinclair–ը մնացին անզիջում՝ պահանջելով Քիմելից բացահայտ ներողություն և ֆինանսական աջակցություն Կիրքի ընտանիքին։ Քիմելը հստակեցրեց, որ «երբեք նպատակ չունեի թեթևացնել երիտասարդի մահվան փաստը»։ Նա բացահայտ խոսեց վիրավորված մարդկանց հետ՝ նշելով, որ «եթե իրավիճակը փոխված լիներ, հավանաբար ես էլ կզգայի նույնը»։

Քիմելը հատուկ ընդգծեց Չարլի Կիրքի այրի Էրիկա Կիրքի արարքը, ով հրապարակայնորեն ներեց իր ամուսնու սպանողին․ «Սա ինքնազոհողության իրական օրինակ էր»,– ասաց նա։ Քիմելը կոչ արեց հետևել այդ ներողամտության օրինակին՝ հավելելով․ «Եթե հավատում եք Հիսուսի ուսմունքներին, ահա՛ այդ ժեստը։ Վշտացած այրիի ներողամտություն»։

Քաղաքական ճնշում և խոսքի ազատության պայքար

Քիմելի դադարեցումը բուռն արձագանք ստացավ թե՛ շոուբիզնեսի, թե՛ քաղաքական շրջանակներում։ Ինչպես նշում է BBC News–ը, հայտնի մարդիկ՝ Բեն Սթիլերը, Ջոն Սթյուարտը, CBS–ի հաղորդավար Ստիվեն Քոլբերտը, դատապարտեցին ABC–ի քայլը։ Աշխատանքային միությունները, օրենսդիրները և խոսքի ազատության կողմնակիցները միացան քննադատություններին։ Դեմոկրատ օրենսդիրները նույնիսկ հարցումներ ուղարկեցին Nexstar–ին և Sinclair–ին՝ պարզելու՝ արդյոք նրանց որոշումները կապված են վարչակազմի հետ ունեցած գործարքների հետ։

Քաղաքական ճնշման կենտրոնում հայտնվեց FCC–ի նախագահ Բրենդան Քարը, ով Ջիմի Քիմելի մոնոլոգը անվանեց «ամենաանպատշաճ վարքագիծ» և սպառնաց կարգավորող գործողություններով։ Քիմելը իր շոուի ընթացքում ծաղրանքի տեսարանով արձագանքեց՝ Ռոբերտ դե Նիրոյին հրավիրելով FCC–ի նախագահի կերպարում․ «Թվում է, թե FCC–ն «մոբի» մեթոդներով փորձում է ճնշել խոսքի ազատությունը»,– նշեց Քիմելը։ Դե Նիրոն էլ պատասխանեց՝ «Խոսքը այլևս անվճար չէ»։

Մինչդեռ նախագահ Թրամփը սոցիալական ցանցերում քննադատեց ABC–ին՝ մեղադրելով «99% դեմոկրատական աղբ» հեռարձակելու մեջ և Քիմելին անվանելով «ԴԺԿ–ի (Դեմոկրատական կուսակցության) հերթական գործիք»։ Թրամփի հրապարակումները նորից բորբոքեցին քաղաքական ազդեցության մասին քննարկումները՝ մեդիայի որոշումների վրա։

Վերջնարդյունք․ բոյկոտներ, սթրիմինգ և հեռուստատեսության ապագան

Միջադեպի արձագանքը դուրս եկավ ստուդիայից։ Վրդովված հանդիսատեսները կոչ արեցին բոյկոտել Disney–ի սթրիմինգ ծառայությունները, իսկ շատերը նույնիսկ չեղարկեցին իրենց բաժանորդագրությունները։ Սակայն, ինչպես նշում է Los Angeles Times–ը, Քիմելի շոուն հասանելի էր Hulu + Live TV–ում, ինչի շնորհիվ նրա խոսքը պահպանվեց նաև սթրիմինգ միջավայրում։

ABC–ի հայտարարությունը, որ Քիմելի շոուն «անորոշ ժամանակով» դադարեցվելու է, սուր հակազդեցություն առաջացրեց։ Խոսքի ազատության պաշտպանները, հումորիստներ՝ ինչպես Մարկ Մարոնը, և նույնիսկ հանրապետականներ՝ Սենատոր Թեդ Քրուզը և Սենատոր Ռենդ Փոլը, զգուշացրեցին, որ կառավարության ներգրավվածությունը հեռուստաբովանդակության վերահսկման մեջ «անհավատալիորեն վտանգավոր» է։

FCC–ի միակ դեմոկրատ անդամ՝ Աննա Մ․ Գոմեսը, հանդես եկավ կտրուկ հայտարարությամբ․ «FCC–ն չունի իրավասություն կամ սահմանադրական իրավունք վերահսկելու բովանդակությունը կամ պատժելու հեռարձակողներին՝ կառավարության ոչ հաճելի խոսքի համար»։ Նրա խոսքերը ընդգծեցին մեդիայի կարգավորման և սահմանադրական ազատությունների միջև վտանգավոր հավասարակշռությունը։

El Capitan Entertainment Centre–ի ներսում Քիմելի կողմնակիցները իրենց աջակցությունն էին արտահայտում։ Երկրպագուները, աստղաշատ հանդերձանքով, ոգևորված էին լինելով ներկա՝ ընդգծելով, որ Disney–ին ճնշում գործադրողները գործեցին ոչ թե միայն խոսքերով, այլև գործողությամբ։ Դրսում, բանավեճը շարունակվում էր՝ մեծ հարցի շուրջ՝ ինչ դեր ունեն կորպորացիաները, կառավարությունը և հասարակական շարժումները հանրային խոսքի սահմաններում։

Մոնոլոգից հետո․ հումոր, սքիթեր և առաջիկա ուղին

Քիմելը, հավատարիմ իրեն, երկար չթողեց ծանր մթնոլորտը։ Նա կատակում էր Թրամփի ՄԱԿ–ի ելույթի, Տայլենոլի մասին աղմուկի և իրավիճակի աբսուրդի շուրջ։ Սակայն հումորի տակ մնաց լարվածությունը․ սա միայն մեկ հաղորդավարի ճակատագրի մասին չէր։ Սա խոսքի ուժի, ազատության փխրունության և ամերիկյան հեռուստատեսության ապագայի մասին էր։

Քիմելը եզրափակեց իր մոնոլոգը Disney–ի հայտարարությամբ՝ հեգնանքով ցուցումներ տալով՝ ինչպես վերագործարկել սթրիմինգ բաժանորդագրությունները՝ ակնարկելով բոյկոտի ալիքը։ Նա շնորհակալություն հայտնեց Disney–ին վերադարձի համար, բայց զգուշացրեց, որ ընկերությունը «անհիմն և անարդար ռիսկի է ենթարկվում»։ Քիմելը կոչ արեց իր երկրպագուներին «տասն անգամ ավելի բարձր» լինել, եթե մյուս լեյթ–նայթ հաղորդավարները հայտնվեն նույն թիրախում։

Հաղորդումը շարունակվեց ավանդական հումորով ու պոպ–կուլտուրային մեկնաբանություններով, սակայն ամբողջ երեկոյի տոնն ակնհայտ էր․ խոսքի ազատության պայքարը նոր միջավայրում դեռ շարունակվում է։

Ջիմի Քիմելի վերադարձը միայն անձնական հաղթանակ չէր․ դա դարձավ լուրջ վեճի կետ՝ ով է վերահսկում հաղորդումները, ինչ կարելի է ասել, և որքան հեռու կարող է հասնել քաղաքական ճնշումը ամերիկյան շոու–բիզնեսում։ Քանի դեռ մեդիան, օրենսդիրները ու հանդիսատեսները այս հարցերին լուծում են փնտրում, Քիմելի մոնոլոգը մնում է թե՛ զգուշացում, թե՛ կոչ՝ պաշտպանելու խոսքի ազատությունը, նույնիսկ եթե այդ պահը անհարմար է։