Հայաստանի քաղաքաշինության կոմիտեի նախագահ Եղիազար Վարդանյանը 2024 թվականի արդյունքներով ներկայացված ասուլիսում անդրադարձավ բնակարանային ֆոնդի թարմացման լրջագույն խնդիրներին։ Չնայած վերջին տարիներին շինարարության ծավալների մեծացմանը, պաշտոնյան ընդգծեց, որ ամեն տարի կառուցվում է ընդհանուր բնակարանային ֆոնդի միայն 1-2%-ը։
Ըստ Վարդանյանի՝ Հայաստանում առկա 19 հազարից ավելի բազմաբնակարան շենքերից 60%-ը կառուցվել է մինչև 1980 թվականը։ Այս փաստը վկայում է, որ բնակարանային ֆոնդի զգալի մասը գտնվում է ֆիզիկական և տեխնիկական մաշվածության փուլում։ Շենքերի մեծ մասը կառուցվել են խորհրդային շրջանում և չեն համապատասխանում ժամանակակից չափանիշներին, ինչը լուրջ մարտահրավեր է ինչպես կառուցվածքային անվտանգությանը, այնպես էլ էներգաարդյունավետության պահանջներին։
Նախագահը նաև ընդգծեց, որ նման իրավիճակում բնակարանային ֆոնդի թարմացումը պահանջում է երկարաժամկետ և կայուն շինարարական ծրագրերի իրականացում։ Սակայն տարեկան միայն 1-2%-անոց թարմացումը բավարար չէ՝ կանխելու ֆոնդի հետագա մաշվածությունը։ Եթե հաշվի առնենք բնակչության աճի տեմպերը և ժամանակակից բնակարանային պահանջները, ապա անհրաժեշտ է ներդնել առավել ագրեսիվ ռազմավարություններ՝ ապահովելու ֆոնդի թարմացումը և նոր շենքերի կառուցումը։
Սակայն այս հարցը բախվում է մի շարք խոչընդոտների։ Նախ, ներկայիս շինարարական ծրագրերը հաճախ կենտրոնացած են մայրաքաղաքում կամ խոշոր քաղաքներում՝ անտեսելով մարզերը։ Երկրորդ, թարմացման տեմպերի դանդաղությունը նաև արտացոլում է շինարարական ոլորտի համակարգային խնդիրները, ներառյալ ֆինանսավորման սահմանափակումը, շինանյութերի բարձր արժեքը և պլանավորման խոչընդոտները։
Այս ամենի ֆոնին, Վարդանյանի հայտարարությունները ևս մեկ անգամ ընդգծում են, որ Հայաստանում բնակարանային քաղաքականությունը պահանջում է արմատական վերանայում։ Անհրաժեշտ է մշակել համապարփակ և ներառական ռազմավարություն, որը կնախատեսի ոչ միայն շինարարական ծավալների ավելացում, այլև նոր տեխնոլոգիաների ներդրում, էներգաարդյունավետության խթանում և մարզային բնակարանային ֆոնդի թարմացում։ Առանց այս քայլերի, բնակարանային ֆոնդի պահպանման և թարմացման տեմպերը չեն կարող բավարարել ժամանակակից Հայաստանի պահանջները։
