Վրաստանում շարունակվող քաղաքական ճգնաժամը՝ հոկտեմբերի 26-ի վիճահարույց խորհրդարանական ընտրություններից հետո, բացահայտում է երկրի ներքին խորը բևեռացումը և աճող լարվածությունը։ Ընտրությունները, որոնք ընդդիմությունը և քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունները (ՔՀԿ) որակել են որպես կեղծված, առաջացրել են զանգվածային բողոքի ակցիաներ, որոնք ընդգրկել են մի շարք քաղաքներ և ուղեկցվում են ակտիվիստների աճող ձերբակալություններով։
Ընդդիմության առաջնորդները, ինչպիսիք են «Միություն-Ազգային շարժում» կուսակցության Գիորգի Վաշաձեն, կոչ են անում քաղաքացիներին շարունակաբար բարձրացնել ճնշումը կառավարության վրա։ Բողոքի գործողությունները՝ ցույցեր Թբիլիսիում, Բաթումիում և Զուգդիդիում, վկայում են հասարակության դժգոհության տարածվածության մասին։ Մինչդեռ ՔՀԿ-ները իրենց հայտարարություններով ընդգծում են ընտրությունների թափանցիկության և ազատության պակասը՝ պահանջելով կրկնակի ընտրություններ։
Կառավարության արձագանքը, որը ներառում է ձերբակալություններ և նախնական կալանքներ, մատնանշում է ընդդիմության դեմ բռնաճնշումների կիրարկումը։ Հատկանշական է Մաթե Դևիձեի ձերբակալությունը, որը 21 տարեկան երիտասարդ է, և նրան սպառնում է մինչև 7 տարվա ազատազրկում՝ իբր ոստիկանության վրա հարձակվելու համար։ Ավելին, Թբիլիսիի պետական համալսարանում ուսանողական շարժումների նկատմամբ կիրառվող ճնշումները, ներառյալ գիշերային բախումները համալսարանի պահնորդների և անհայտ անձանց հետ, վկայում են կառավարական մարմինների՝ նույնիսկ ակադեմիական տարածքներում այլախոհության հանդեպ անհանդուրժողականության մասին։
Այս իրադարձությունները լուրջ հարցեր են առաջացնում Վրաստանում ժողովրդավարական սկզբունքների պահպանման վերաբերյալ։ Ընտրությունների արդյունքները չընդունելու և պետական ինստիտուտների նկատմամբ վստահության բացակայության պայմաններում անհրաժեշտ է արդար և թափանցիկ ընտրական գործընթաց, որը կարող է վերականգնել հասարակական վստահությունը։
Միջազգային հանրության արձագանքը մեծապես կախված կլինի Վրաստանում բողոքի շարժումների երկարակեցությունից և ընդդիմության ռազմավարական մոտեցումներից։ ՔՀԿ-ները նշում են, որ արտաքին աջակցությունը կախված է ներքին դիմադրությունից, ինչը grassroots (հիմնարար) կազմակերպումը դարձնում է վճռորոշ գործոն՝ Վրաստանի քաղաքական ուղին ձևավորելու համար։