Իտալական Սուպերգավաթի մրցաշարը, որը իտալական ֆուտբոլային մրցաշրջանի ավանդական նախերգանքն է, դարձավ հուզառատ ներկայացում, երբ AC Միլանը դրամատիկ պայքարում 3-2 հաշվով առավելության հասավ քաղաքային մրցակից Ինտեր Միլանի նկատմամբ։ Սաուդյան Արաբիայի Ռիադ քաղաքի «Ալ-Ավվալ» մարզադաշտում կայացած խաղը ցուցադրեց միլանյան դերբիին բնորոշ կիրքն ու անկանխատեսելիությունը՝ գամելով միջազգային հանդիսատեսի ուշադրությունը։
Խաղն ընթացավ թիմերի տակտիկական մրցապայքարի ներքո, որտեղ երկուսն էլ ցուցադրեցին վառ պահեր ու կամքի ուժ։ Ինտեր Միլանը սկզբում նախաձեռնությունը վերցրեց իր ձեռքը, երբ Լաուտարո Մարտինեսը առաջին խաղակեսի ավելացված ժամանակում (45+1) դիպուկ հարվածով բացեց հաշիվը՝ կարևոր առավելություն ապահովելով ընդմիջման գնալուց առաջ։ Այս ուշ գոլը որոշ չափով փոխեց խաղի ընթացքը՝ ստիպելով Միլանին պատասխան քայլեր ձեռնարկել։ Երկրորդ խաղակեսի մեկնարկից ընդամենը հինգ րոպե անց Մեհդի Տարեմին օգտագործեց ստեղծված իրավիճակը՝ 47-րդ րոպեին գոլ խփելով և կրկնապատկելով Ինտերի առավելությունը։ Այս պահին թվում էր, թե Ինտերը լիովին վերահսկում է խաղը։
Սակայն AC Միլանը ցուցաբերեց ուշագրավ կամք և հավաքական խաղ՝ կազմակերպելով հզոր հետդարձ, որը վճռորոշ դարձավ խաղի ելքի համար։ 52-րդ րոպեին Թեո Հերնանդեսի խփած կարևոր գոլը կրկին վառեց Միլանի հույսերը՝ նվազեցնելով հաշվի տարբերությունը։ Այս գոլը դարձավ շրջադարձային կետ՝ փոխելով խաղի հոգեբանական մթնոլորտը։ Լարվածությունը գնալով աճում էր, երկու թիմերն էլ պայքարում էին գնդակին տիրելու համար։ Հավասարեցնող գոլը եկավ 80-րդ րոպեին՝ Քրիստիան Պուլիշիչի գեղեցիկ հարվածի շնորհիվ։ Այս գոլը ոչ միայն հավասարեցրեց հաշիվը, այլև էականորեն փոխեց խաղի ընթացքը՝ ստեղծելով դրամատիկ ավարտի նախադրյալներ։ Իսկ խաղի ավելացված ժամանակում (90+3) Թեմմի Աբրահամը վերջնականապես ամրագրեց Միլանի հաղթանակը՝ ցնծության մեջ գցելով «ռոսոներիների» երկրպագուներին։
Չնայած Ինտեր Միլանը տիրում էր գնդակին խաղի ժամանակի 56%-ում, Միլանի հաղթանակն ընդգծեց արդյունավետության և գոլային պահերի օգտագործման կարևորությունը։ Չնայած ավելի քիչ հնարավորություններին՝ Միլանը կարողացավ օգտագործել դրանք՝ վճռորոշ պահերը վերածելով գոլերի։ Վիճակագրական տվյալները ցույց են տալիս լարված պայքար՝ Ինտերը կատարել է 18 հարված դարպասին, իսկ Միլանը՝ 15, ընդ որում երկու թիմերն էլ 8-ական դիպուկ հարված են կատարել։ Ինտերը փոքր առավելություն ուներ նաև փոխանցումների ճշգրտության (88% ընդդեմ 85%) և անկյունային հարվածների (6 ընդդեմ 4) ցուցանիշներում։ Այս թվերը վկայում են թիմերի միջև եղած փոքր տարբերության մասին՝ ընդգծելով առանձին պահերի և խաղացողների վարպետության ազդեցությունը։
Մարզիչների՝ Սիմոնե Ինզագիի (Ինտեր) և Սերջիո Կոնսեյսաոյի (Միլան) տակտիկական որոշումները նույնպես կարևոր դեր խաղացին խաղի ելքում։ Ինտերի կատարած փոխարինումները՝ Դավիդե Ֆրատեսիի և Կառլոս Աուգուստոյի մուտքը, նպատակ ուներ ամրապնդել առավելությունը և վերահսկել խաղը, մինչդեռ Միլանի կողմից Ռաֆայել Լեաոյի և, հատկապես, Թեմմի Աբրահամի դաշտ դուրս գալը փոխեց խաղի ընթացքը։ Աբրահամի ուշացած գոլը հաստատեց Կոնսեյսաոյի տակտիկական հմտությունը և ցույց տվեց ժամանակին կատարված փոխարինումների կարևորությունը։
Այս հաղթանակը ոչ միայն նոր գավաթ ավելացրեց AC Միլանի փառավոր պատմությանը, այլև հիմք ստեղծեց մրցաշրջանում նրանց հետագա ձգտումների համար՝ ինչպես ներքին առաջնությունում, այնպես էլ եվրոպական մրցասպարեզում։ Հաղթանակի դրամատիկ բնույթը՝ քաղաքային մրցակցի նկատմամբ տարած հաղթանակը, անկասկած, կբարձրացնի թիմի մարտական ոգին և վստահությունը։ Սակայն խաղը նաև հարցեր է առաջացնում Ինտերի՝ ճնշման տակ հանգստություն պահպանելու և կարևոր խաղերում հաղթանակը պահելու կարողության վերաբերյալ։ Երկու թիմերն էլ նայում են մրցաշրջանի մնացած հատվածին, և այս Սուպերգավաթի հանդիպումը կծառայի որպես արժեքավոր դաս։ Ի՞նչ դասեր կքաղեն երկու թիմերն էլ այս դիմակայությունից, և ինչպե՞ս այդ դասերը կանդրադառնան նրանց ելույթների վրա հետագա մարտահրավերներում։ Արդյո՞ք այս հաղթանակը նոր թափ կհաղորդի Միլանին առաջիկա մրցաշարերում, թե՞ Ինտերը կկարողանա վերականգնվել այս դառը պարտությունից և ցույց տալ իր իրական ուժը։ Այս հարցերը կպատասխանվեն առաջիկա խաղերում, սակայն մի բան հաստատ է՝ իտալական ֆուտբոլը շարունակում է մնալ անկանխատեսելի և հուզիչ։
