ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության (ԱԳՆ) խոսնակը հաստատել է, որ Հայաստանի դիրքորոշումը Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության (ՀԱՊԿ) հարցում անփոփոխ է։ Մոսկվայում կայացած հանդիպմանն անդրադառնալով՝ ԱԳՆ մամուլի խոսնակը նշել է, որ Հայաստանն իր մասնակցությունը կազմակերպության աշխատանքներին շարունակում է պահել սառեցված, ինչը վկայում է Հայաստանի դժգոհությունն այս դաշինքից։
Այս հայտարարությունը հնչեց այն բանից հետո, երբ ՌԴ-ում ՀՀ դեսպան մասնակցել էր ՀԱՊԿ անդամ երկրների դեսպանների հետ ՌԴ արտգործնախարարի հետ հանդիպմանը։ Արտգործնախարարի խոսնակն ընդգծել է, որ ՀՀ–ն չի փոխել իր դիրքորոշումը՝ կապված ՀԱՊԿ-ի աշխատանքներին իր մասնակցությունը սառեցնելու որոշման հետ։
ՀՀ վարչապետը բազմիցս հանդես է եկել հստակ դիրքորոշմամբ՝ ՀԱՊԿ-ի դերի և նրա պարտավորությունների կատարման վերաբերյալ։ Նա նշել էր, որ ՀԱՊԿ-ը չի ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը, ինչի հետևանքով ՀՀ-ն սառեցրել է իր մասնակցությունը կազմակերպությանը, այնուհետև հրապարակավ հայտարարել, որ քննարկվում է ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու հնարավորությունը, եթե այս կառույցը չարձագանքի Հայաստանի բարձրացրած հարցերին։ ՀԱՊԿ-ն Հայաստանում իր պատասխանատվության գոտի համարում է միայն երկրի ինքնիշխան տարածքը, ինչը ՀՀ իշխանություններին բավարար չէ։
Հայաստանի հանդեպ ՀԱՊԿ-ի դիրքորոշումը խիստ քննադատության է ենթարկվել հայաստանյան քաղաքական շրջանակներում՝ որպես ՀՀ ինքնիշխանության սպառնալիք։ Սեպտեմբերի 18-ին Համաշխարհային հայկական համաժողովում Փաշինյանն ընդգծեց, որ Հայաստանի և ՀԱՊԿ-ի միջև հարաբերությունները մոտենում են անդառնալի կետի, ինչը Հայաստանի համար լուրջ անվտանգային ռիսկեր է առաջացնում։
Հայաստանի այս կոշտ դիրքորոշումը մտահոգություններ է առաջացրել Մոսկվայում։ Կրեմլի մամուլի խոսնակը հայտարարել է, որ ՀԱՊԿ-ից որևէ վտանգ Հայաստանի համար չի բխում՝ հակառակը, այն կոչված է պաշտպանելու անդամ երկրների ինքնիշխանությունը։
Հայաստանի՝ ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու մասին հայտարարությունները կարևոր են՝ հաշվի առնելով կազմակերպության տարածաշրջանային ռազմավարական նշանակությունը։ Եթե Հայաստանը որոշի վերջնականապես դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, ապա դա կարող է լուրջ ազդեցություն ունենալ Հարավային Կովկասի անվտանգային համակարգի վրա։ Հայաստանը կանգնած է բարդ ռազմավարական հարցերի առաջ։ Պատասխանները դեռևս անորոշ են։