Ռումինիայի վերջին նախագահական ընտրությունները վերածվեցին քաղաքական ցնցման՝ շնորհիվ Կալին Գեորգեսկուի՝ ժողովրդական թեկնածուի անսպասելի վերելքի, ով հաճախ համեմատվում է Դոնալդ Թրամփի հետ: Թեև քարոզարշավի ընթացքում ավանդական լրատվամիջոցները հիմնականում անտեսեցին նրան, իսկ քաղաքական բանավեճերին մասնակցելու հնարավորություն չտրվեց, Գեորգեսկուն կարողացավ իր տեսլականը հասցնել հասարակությանը սոցիալական մեդիայի միջոցով: Նրա խոսքերը, որոնք կառուցված էին ազգային հպարտության և արտաքին ազդեցության դեմ դիմադրության գաղափարների վրա, լայն արձագանք գտան և նրան դարձրեցին դեկտեմբերի 8-ին կայանալիք երկրորդ փուլի ֆավորիտ: Սակայն երկու օր առաջ Ռումինիայի Սահմանադրական դատարանը չեղարկեց ընտրությունները՝ հիմք ընդունելով Ռուսաստանի հնարավոր միջամտությունը՝ հիմնված սոցցանցերի տվյալների վրա:
Դատարանի այս աննախադեպ որոշումը բևեռացրեց հասարակությանը՝ բարձրացնելով ժողովրդավարության և արտաքին ազդեցության վերաբերյալ լուրջ հարցեր: Ռումինիայի կառավարությունը հայտարարեց, որ Ռուսաստանը սոցիալական մեդիայում աջակցել է Գեորգեսկուի քարոզարշավին, սակայն TikTok-ի հայտարարությունը հակասում է այս պնդումներին՝ նշելով, որ Գեորգեսկուն աջակցող ցանցերը փոքր էին և տեղական ծագում ունեին: Թեև Գեորգեսկուի սոցիալական մեդիայի ցուցանիշները տպավորիչ էին, դրանք զիջում էին նրա մրցակիցներին, սակայն նրա ուղերձը շատ ավելի խորը ազդեցություն թողեց ընտրողների վրա՝ արտացոլելով հասարակության աճող հիասթափությունը քաղաքական էլիտայից:
Դատարանի որոշման սահմանադրական օրինականությունը լուրջ հարցականի տակ է: Սահմանադրության 146(f) հոդվածը, որի վրա հղում է կատարում դատարանը, թույլ է տալիս վերահսկել ընտրական ընթացակարգերը, բայց ոչ չեղարկել ընտրությունները ենթադրյալ արտաքին ազդեցության հիմքով: Քննադատները պնդում են, որ այս քայլը ցույց է տալիս ավելի խորը աշխարհաքաղաքական մտահոգություններ: Գեորգեսկուի խաղաղության վրա հիմնված հարթակը, որը քննադատում է ՆԱՏՕ-ի ընդլայնումը և Ռումինիայի դերը Ուկրաինայի հակամարտությունում, ուղղակի մարտահրավեր է Ռումինիայի էլիտաների պրո-ՆԱՏՕական դիրքորոշմանը: Ռումինիան, որն ամերիկյան ռազմական բազաների կարևոր հյուրընկալ է և ՆԱՏՕ-ի արևելյան թևի առանցքային մասնակից, կարող է բախվել տարածաշրջանային հավասարակշռության խաթարմանը՝ Գեորգեսկուի հնարավոր նախագահության դեպքում:
Գեորգեսկուի հիմնական մրցակիցը՝ Ելենա Լասկոնին, ով ինքն էլ փորձում էր ներկայանալ որպես ժողովրդականության ձայն, նույնպես քննադատեց դատարանի որոշումը՝ այն անվանելով ժողովրդավարական գործընթացի անհիմն խաթարում: Լասկոնին, սակայն, շարունակեց օգտագործել «ռուսական միջամտության» հայտնի թեզը, որը հաճախ օգտագործվում է արևմտյան քաղաքական դիսկուրսում:
Գեորգեսկուի ժողովրդականությունը հիմնված է նրա կարողության վրա՝ մարմնավորելու Ռումինիայի պատմական և մշակութային էթոսը: Արդյունքում, նրա ուղերձները, որոնք կառուցված են ինքնավստահության, ազգային հպարտության և հոգևորության շուրջ, լայն արձագանք են գտնում այն հասարակության շրջանում, որը հիասթափված է տասնամյակների կոռուպցիայից և արտաքին ազդեցություններից:
Ռումինիայի քաղաքական այս դրաման, որը նշանավորվեց Գեորգեսկուի վերելքով և ընտրությունների չեղարկմամբ, միկրոմակարդակով արտացոլում է Եվրոպայում ժողովրդական ալիքի ընդլայնումը: Ընտրությունների չեղարկումն ընդգծում է, թե ինչի են պատրաստ հաստատությունները՝ պահպանելու իրենց դիրքերը: Երբ ժողովրդական շարժումները ուժգնանան, Եվրոպան կբախվի աճող լարվածության ժողովրդավարական ձգտումների և էլիտաների դիմադրության միջև:
Ռումինիան այս պատմության նորագույն բեմահարթակն է՝ մի երկրում, որը գտնվում է պատմության և աշխարհաքաղաքականության խաչմերուկում, որտեղ ժողովրդավարության և ինքնիշխանության հարցերը հատկապես սուր են:
