Ֆրանսուա Հարդին (1944) ֆրանսիացի երգչուհի է և երգահան։ Հարդիի դեբյուտը տեղի ունեցավ 1960 թ.-ին իր Tous les garçons et les filles երգով, որի շնորհիվ նա մեծ հաջողության հասավ։ Ֆրանսուա Հարդիի երգերից կարելի է նաև առանձնացնել հետևյալ գործերը` Comment te dire adieu, Mon amie la rose, À quoi ça sert, Première rencontre և Les temps d’amour երգերը։ Որպես yé-yé (ֆրանսիական փոփ) շարժման առաջատար անձ, նրա ներկայությունը ամենուր էր։
Երգչուհին նկարահանվել է հայտնի ռեժիսորների ֆիլմերում, որոնց թվում էին՝ Վադիմը, Ֆրանկենհայմերը և Գոդարը։ Ֆրանսուան տարբեր լեզուներով էր երգեր ձայնագրում՝ ֆրանսերեն, գերմաներեն, անգլերեն։ Նա շատ հայտնի աստղերի մուսան էր՝ Բոբ Դիլանի, Միկ Ջագգերի, Դեվիդ Բոուի, Փոլ ՄաքՔարթնիի և այլն։
Լուսանկարիչ Ժան-Մարի Պերիերի օգնությամբ Հարդին նաև սկսեց մոդելի կարիերա, և կարճ ժամանակ անց դարձավ նորաձևության աշխարհի անժամանակ դեմքերից։
Ֆրանսուա Հարդին «տխուր երգերի երգչուհի» էր: Նրա երգերն ունեին հիանալի, երազանման հատկություն, որն արտացոլում էր նրա հանդարտ և անհոգ բնույթը: Հարդին ուներ այդ ֆրանսիական je ne sais quoi-ն, որին շատ կանայք այդքան ձգտում էին։ Նա երիտասարդ էր, տխուր աչքերով և ուներ casual chic ոճ։ Սակայն պատանեկան տարիներից մնացած ամաչկոտությունը նրան երբեք չէր լքում, ինչը իր հերթին նրան դարձնում էր այդքան գրավիչ և տարբերվող։
1963 թ.ին նա դարձավ նորաձևության ֆենոմեն։ Ամերիկացի լրագրողներից մեկը անգամ կարծիք էր արտահայտել, որ Հարդին շատ նման է եղնիկի, հատկապես կարճ կիսաշրջազգեստ կրելիս։ Հարդին գրեթե չէր կրում շրթներկ, բայց դեմ չէր երբեմն օգտագործելու աչքերի սուրմա, որը շատ նորաոճ էր 60-ականներին։ Նրա կերպարը լրիվ կոտրեց կարծրատիպային փին-ափ ոճը, և ցույց տվեց աշխարհին, որ հագուստի միջոցով կարելի է ընդգծել անհատականությունը և անկախությունը։
https://youtu.be/Hx73jarucvM
60-ականների երկրորդ կեսին Ֆրոնսուան դարձավ շատ դիզայներների մուսան։ Իր բարձրահասակ և նիհար լինելու շնորհիվ դիզայներները ուղղակի խենթանում էին նրա համար և հատուկ նրա համար հագուստներ կարում և ձևում։ Դիզայներներից էին՝ Պակո Ռաբանը, Քորրեսը, Իվ Սեն-Լորանը և այլոք։ Հարդին ազդեցություն է թողել նաև ճապոնացի դիզայներ Ռեյ Կավակուբոյի վրա, որը հիմնել է իր բրենդը 1969 թ.-ին ՝ ընտրելով Comme des Garçons անվանումը ՝ հիմնվելով Հարդիի համանուն երգի բառերի վրա:
Ֆրանսուա Հարդին բոլորի մուսան էր, բայց անձնապես նա շատ ոգեշնչվում և հիանում էր իսպանացի սյուրռեալիստ նկարիչ՝ Սալվադոր Դալիով։ Դալին նրա ամենասիրած նկարիչն էր և այդ ժամանակների ամենահայտնի և ամենաէքսցենտրիկ հանրային դեմքերից։ Նա մեկ շաբաթ անցկացրել է Դալիի հետ Կադակեսում և այդ այցը նրա վրա անմոռանալի և մեծ տպավորություն է թողել։
Մինչ այսօր երգչուհին մնում է գեղեցիկ և չափազանց էլեգանտ։ Նա շուրջ 10 տարի պայքարել է քաղցկեղի դեմ, 3 շաբաթ գտնվել կոմայում, բայց հաղթահարել է այն և ոտքի կանգնել։ Նրա վերջին Personne d’Autre ալբոմը թվով 24-րդն է։ Ֆրանսուայի խոսքերով ինքը միշտ էլ գրեթե նույն թեմաների շուրջ է գրել երգերը, հատկապես իր 76 տարեկան հասակում արտացոլում է այն, ինչ եղել է։
Աննա Մարտիրոսյան
À quoi ça sert, casual chic, Comme des Garcons, Comment te dire adieu, je ne sais quoi, Les temps d’amour, Mon amie la rose, Personne d’Autre, Première rencontre, Tous les garçons et les filles, yé-yé, Անգլերեն, անկախություն, անհատականություն, բարձրահասակ, Բոբ Դիլան, Գերմաներեն, Գոդար, Դեվիդ Բոու, երգ, երգահան, երգչուհի, էլեգանտ, էքսցենտրիկ, Ժան-Մարի Պերիեր, Իվ Սեն-Լորան, լրագրող, կարծրատիպ, կիսաշրջազգեստ, Միկ Ջագգեր, մոդել, մուսա, նիհար, նորաձևություն, նորաոճ, շրթներկ, Պակո Ռաբան, Ռեյ Կավակուբո, Սալվադոր Դալի, սյուրռեալիստ նկարիչ, սուրմա, Վադիմ, փին-ափ, Փոլ մաքքարթնի, Քորրես, ֆիլմ, Ֆրանկենհայմեր, ֆրանսերեն, ֆրանսիական փոփ, Ֆրանսուա Հարդի 
Ֆրանսուա Հարդին (1944) ֆրանսիացի երգչուհի է և երգահան։ Հարդիի դեբյուտը տեղի ունեցավ 1960 թ.-ին իր Tous les garçons et les filles երգով, որի շնորհիվ նա մեծ հաջողության հասավ։ Ֆրանսուա Հարդիի երգերից կարելի է նաև առանձնացնել հետևյալ գործերը` Comment te dire adieu, Mon amie la rose, À quoi ça sert, Première rencontre և Les temps d’amour երգերը։ Որպես yé-yé (ֆրանսիական փոփ) շարժման առաջատար անձ, նրա ներկայությունը ամենուր էր։
Երգչուհին նկարահանվել է հայտնի ռեժիսորների ֆիլմերում, որոնց թվում էին՝ Վադիմը, Ֆրանկենհայմերը և Գոդարը։ Ֆրանսուան տարբեր լեզուներով էր երգեր ձայնագրում՝ ֆրանսերեն, գերմաներեն, անգլերեն։ Նա շատ հայտնի աստղերի մուսան էր՝ Բոբ Դիլանի, Միկ Ջագգերի, Դեվիդ Բոուի, Փոլ ՄաքՔարթնիի և այլն։
Լուսանկարիչ Ժան-Մարի Պերիերի օգնությամբ Հարդին նաև սկսեց մոդելի կարիերա, և կարճ ժամանակ անց դարձավ նորաձևության աշխարհի անժամանակ դեմքերից։
Ֆրանսուա Հարդին «տխուր երգերի երգչուհի» էր: Նրա երգերն ունեին հիանալի, երազանման հատկություն, որն արտացոլում էր նրա հանդարտ և անհոգ բնույթը: Հարդին ուներ այդ ֆրանսիական je ne sais quoi-ն, որին շատ կանայք այդքան ձգտում էին։ Նա երիտասարդ էր, տխուր աչքերով և ուներ casual chic ոճ։ Սակայն պատանեկան տարիներից մնացած ամաչկոտությունը նրան երբեք չէր լքում, ինչը իր հերթին նրան դարձնում էր այդքան գրավիչ և տարբերվող։
1963 թ.ին նա դարձավ նորաձևության ֆենոմեն։ Ամերիկացի լրագրողներից մեկը անգամ կարծիք էր արտահայտել, որ Հարդին շատ նման է եղնիկի, հատկապես կարճ կիսաշրջազգեստ կրելիս։ Հարդին գրեթե չէր կրում շրթներկ, բայց դեմ չէր երբեմն օգտագործելու աչքերի սուրմա, որը շատ նորաոճ էր 60-ականներին։ Նրա կերպարը լրիվ կոտրեց կարծրատիպային փին-ափ ոճը, և ցույց տվեց աշխարհին, որ հագուստի միջոցով կարելի է ընդգծել անհատականությունը և անկախությունը։
https://youtu.be/Hx73jarucvM
60-ականների երկրորդ կեսին Ֆրոնսուան դարձավ շատ դիզայներների մուսան։ Իր բարձրահասակ և նիհար լինելու շնորհիվ դիզայներները ուղղակի խենթանում էին նրա համար և հատուկ նրա համար հագուստներ կարում և ձևում։ Դիզայներներից էին՝ Պակո Ռաբանը, Քորրեսը, Իվ Սեն-Լորանը և այլոք։ Հարդին ազդեցություն է թողել նաև ճապոնացի դիզայներ Ռեյ Կավակուբոյի վրա, որը հիմնել է իր բրենդը 1969 թ.-ին ՝ ընտրելով Comme des Garçons անվանումը ՝ հիմնվելով Հարդիի համանուն երգի բառերի վրա:
Ֆրանսուա Հարդին բոլորի մուսան էր, բայց անձնապես նա շատ ոգեշնչվում և հիանում էր իսպանացի սյուրռեալիստ նկարիչ՝ Սալվադոր Դալիով։ Դալին նրա ամենասիրած նկարիչն էր և այդ ժամանակների ամենահայտնի և ամենաէքսցենտրիկ հանրային դեմքերից։ Նա մեկ շաբաթ անցկացրել է Դալիի հետ Կադակեսում և այդ այցը նրա վրա անմոռանալի և մեծ տպավորություն է թողել։
Մինչ այսօր երգչուհին մնում է գեղեցիկ և չափազանց էլեգանտ։ Նա շուրջ 10 տարի պայքարել է քաղցկեղի դեմ, 3 շաբաթ գտնվել կոմայում, բայց հաղթահարել է այն և ոտքի կանգնել։ Նրա վերջին Personne d’Autre ալբոմը թվով 24-րդն է։ Ֆրանսուայի խոսքերով ինքը միշտ էլ գրեթե նույն թեմաների շուրջ է գրել երգերը, հատկապես իր 76 տարեկան հասակում արտացոլում է այն, ինչ եղել է։
Աննա Մարտիրոսյան
ԽՈՐՀՈւՐԴ Է ՏՐՎՈւՄ ԿԱՐԴԱԼ