Դելֆինները, որպես կանոն, չեն ապրում միայնության մեջ: Նրանք ունեն բարդ սոցիալական կառուցվածք, էմոցիաների լայն դիապազոն և հումորի զգացում:
Գոյություն ունեն ծովային` 32 և գետի 4 տեսակի դելֆիններ:
Հին Հունաստանում դելֆինների սպանությունը համարվում էր սրբապղծություն և դատապարտվում էր մահվան: Հույները անվանում էին դելֆիններին «Սուրբ ձկներ»:
Հայտնի փիլիսոփաներ Հերոդոտը, Էլիանը, Արիստոտելը և այլոք նկարագրել են դելֆիններին որպես ընկերասեր, կարեկից և բարոյական:
Դելֆիններն օգտագործում են ատամները միայն սնունդ հափշտակելու, սակայն ոչ՝ ուտելիքը ծամելու նպատակով: Նրանք ծամելու համար չունեն ծնոտային մկաններ:
Որոշ դելֆիններ կարողանում են հասկանալ մինչև 60 բառ, որոնցով հնարավոր է կազմել 2000 նախադասություն:
Էգ դելֆինը կարող է օգնություն ցույց տալ մեկ այլ դելֆինի ծննդաբերության ժամանակ: Այդ ընթացքում դելֆինները, իրար մոտ գտնվելով, պաշտպանում են ծննդաբերող դելֆինին:
120 կգ կշռող դելֆինն ուտում է մոտ 33 կգ ձուկ 1 օրում, ինչը հավասար է մարդու սննդին՝ 15-22 կգ սթեյք 1 օրում: Սակայն ի տարբերություն մարդկանց՝ դելֆինները չեն ճարպակալում:
Դելֆինները կարող են օգտագործել Երկրի մագնիսական դաշտը, որպեսզի հարթեն իրենց ճանապարհը, այդ իսկ պատճառով գիտնականները ենթադրում են, որ որոշ ափեր, որտեղ կան դելֆիններ, ունեն անկանոն մագնիսական դաշտ:
Լինում են դեպքեր, երբ դելֆինները սպանում են շնաձկներին:
Հետազոտողները ենթադրում են, որ դելֆինները կարող են օգտագործել իրենց երաժշտական տվյալները ոչ միայն էխոլոկացիայի համար, այլ նաև որպեսզի խլացնեն կամ կաթվածահար անեն զոհին որսի ժամանակ:
Այն դեպքում, երբ վայրի կենդանիների մեծ մասը խուսափում են մարդկանց հետ շփում ունենալուց, վայրի դելֆինները, ինչպես հայտնի է, պաշտում են մարդկանց հետ շփումն ու խաղը, մասնավորապես՝ երեխաների հետ:
Դելֆինների լողալու արագությունը կազմում է 5-12 կմ/ժ: Արագությունը կախված է դելֆինի տեսակից: Կան դելֆիններ, որոնց արագությունը կարող է հասնել մինչև 32 կմ/ժ:
Դելֆինները մեզ նման են ֆիզիոլոգիապես: Ունեն քառախորշ սիրտ, ուղեղը գրեթե նույնն է:
Բաց վերք ունենալու և կեղտոտ ջրում լողալու դեպքում նրանք վարակ ձեռք չեն բերի: Իրականում նրանց ոչ մի վարակ չի դիպչում:
Դելֆինների և մեր իմունային համակարգը նման են միմյանց, բայց կարողանում են իրենց հեռու պահել այդ վարակներից: Լուրջ վնասվածքների դեպքում էլ ցավին դիմանում են. համարվում է, որ նրանց օրգանիզմում արտադրվում է հատուկ ցավազրկող:
