Հայ ժողովրդին բոլորը համարում են անկիրթ, անհաղորդ, անհետաքրքիր ընտրազանգված, սպառող և ապրիորի պարտված են զգում ու ընդունում իրենք իրենց կամայական հանրային մրցապայքարի մեջ՝ լինի դա ընտրություններ, քաղարշավներ, դեբատներ, մեդիադաշտ, թե այլ հարթություն: Բոլորն, այդ թվում և ժողովուրդն ինքն իր մեծամասնությանը համարում է անպիտան մասսա, որին տարիներ շարունակ նպաստել են հակաիշխանությունները և ցայսօր հրամցվում է տարբեր կողմերից: Սա հիմնական ներքաղաքական խնդիրն է, որի հետևանքով բոլորը փակվել են իրենց շրջանակների մեջ, իրենց համարում են ամենագետ, ամենաստեղծարար, ամենաամենաները ու անհաղորդ են դարձել սեփական ժողովրդի հետ՝ հնարավորություն տալով կառավարություններին ու հակաիշխանություններին, և նրանց կառավարող ռուսական կողմին մանիպուլացնել ժողովրդին:
Հայ ժողովրդից թաքցվում է Արցախի և Հայաստանի կառավարությունների կողմից վարվող քաղաքականությունը: Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Ադրբեջանի, միգուցե այլոց հետ էլ ավելի բաց և պարզ քննարկումներ են իրականացնում, քան սեփական ժողովրդի հետ: Հաշվետվողականությունն ու թափանցիկությունը անկում է ապրել, միայն սոցիալական ու ֆինանսական ոլորտներին առնչվող հարցերն են ներկայացվում բաց ձևով, ինչպես նաև տրամաբանությունից ու արդյունավտությունից զուրկ օրենքների ու որոշումների նախագծերը, սակայն դրանք առավելապես կրում են պրոպագանդիստական բնույթ:
Միառժամանակ քաղաքական ուժերի կողմից հայտարարված ծրագրերը չեն իրականացվում, որի հետևանքով ժողովուրդը հետաքրքրությունը կորցրել է նրանց հանդեպ և արդարությունը փնտրում է բոլորի մասին բացասական արտահայտվող, բոլորին հայհոյող, բոլորից բողոքող, բոլորին վարկաբեկող անհատների տիրույթում՝ նպաստելով կործանարար տեղապտույտին, որի մեջ մեզ միտումնավոր ներքաշել է քաոսի մեջ մասնակի քաոս ստեղծող ռուսական կողմը: Հակաիշխանությունները նպաստում են բացառապես կառավարություններին մնալ ստվերում և կատարել մասնակի կառավարելի քաոսի պահպանման պատվերը:
Հայաստանում անհրաժեշտ է ուժերի համախմբման գեներացիա իրականացնել հնարավորինս շուտ: Բոլոր շահագրգիռ կողմերն ունեն իրենց շահերն ու հակասությունները, սակայն դրանք հաշվարկող ու քայլերի գնացող ազդեցիկ միավորումներ դեռևս չեն գոյացել: Դրան նպաստող աշխատանք է պետք իրականացնել և մեծ սպասում ունենալ հանրային մասնակցության և աջակցության, որն ինչ-որ պահից փորձելու են խոչընդոտել տարատեսակ ձևերով ու եղանակներով քաոսի մասնակիցները:
Անդունդից դուրս գալու մեկ ձև կա: Նախ գիտակցել գոյություն ունեցող քաոսի և դրա ներսում գոյացրած կառավարելի քաոսի մասին: Այդ ամենը տեսնողները և դրանից դուրս գալու կամք, ժամանակ ու միջոցներ ունեցողները պետք է հավաքվեն իրար հետ և որոշումներ կայացնեն Հայաստանի ճակատագրի մասին՝ մերժելով արտաքին ուժերին, որոնք որևէ մասնակցի կխոստանան պաշտոն, կխոստանան իշխանություն կամ խոստում՝ նպաստելու դրան, միառժամանակ չմերժելով գործընկերությունն ու հնարավոր դաշնակիցներ շահելուց համագործակցումը հանուն Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների:
Մենք պարտավոր ենք Արցախի ու Հայաստանի հետ վարվող քայքայիչ քաղաքական գործընթացների վրա ազդել ու ռեսուրս գեներացնել՝ կասեցնելու համար, որի պարագայում կունենանք համաժողովրդական աջակցություն: Իսկ վերջնական նպատակը պետք է սահմանվի միջազգային հանրության կողմից Արցախի Հանրապետության ճանաչումը, այդ թվում և Հայաստանի Հանրապետության կողմից:
Նարեկ Այվազյան
Azat TV մեդիանախաձեռնության հիմնադիր
