Օսկար մրցանակաբաշխության հանդիսությունների ընթացքում բազում զավեշտալի և տպավորիչ դեպքեր են եղել, որոնք երբեք չեն մոռացվի:
Թող ես լինեմ Ֆրանկը, 1934
Օսկարի պատմության առաջին գրանցված ձախողումը (մրցանակաբաշխությունը առաջին անգամ անցկացվել է 90 տարի առաջ) մեզ սովորեցնում է, որ պետք է միշտ նշենք ազգանունները: Կամ, գոնե սպասենք, որ մեր ազգանունը հնչի: Ֆրանկ Կապրան սակայն այս ամենը հասկացավ շատ դաժան ձևով, երբ հաղորդավար Ուիլլ Ռոջերսը հայտարարեց ամենալավ ռեժիսորի անունը հետևյալ խոսքերով. «Ես հետևել եմ այս երիտասարդին երկար ժամանակ: Տեսել եմ, թե ինչպես է աստիճանաբար վերև բարձրանում: Ով կարող էր լինել, եթե ոչ նա: Արի և վերցրու այն, Ֆրանկ»: “Lady for a day” («Լեդի՝ մեկ օրով») ֆիլմի համար նոմինացված Կապրան արդեն ցանկանում էր մոտենալ բեմին, երբ նկատեց, որ ուշադրության կենտրոնում ոչ թե ինքն է, այլ Ֆրանկ Լլոյդը, Cavalcade (Կավալկադա) ֆիլմի ռեժիսորը: Նա ստիպված էր հետ գնալ՝ անցնելով ամբոխի միջով, իսկ VIP բաժնի հեռուստադիտողը բարկանում էր նրա վրա՝ գոռալով, որ փչացնում է ողջ տեսարանը: Ավելի ուշ, նա իր ինքնակենսագրականի մեջ նշում է. «այդ պահին ցանկանում էի մտնել խալու տակ՝ որպես մի դժբախտ ճիճու»: Հավանաբար նրա 1935, 1937 և 1939 թվականների հաղթած Օսկարները մեղմացրել են այս իրավիճակը, որը նա անվանել իր կյանքի ամենատխուր, ամենաերկար և ամենակործանիչ պահը:
Պատմությունը կերտված է, 1940
Հաթի ՄաքԴանիելը ոչ միայն առաջին աֆրոամերիկյան Օսկար նվաճողն էր, որը նա վաստակել էր «Քամուց քշվածները» ֆիլմում Մամիի կերպարը մարմնավորելու համար, այլ նաև միակն էր, ով նոմինացվել է: Դա տեղի ունեցավ այն բանից հետո, երբ նա մի շարք հիացմունքի խոսքերի արժանացավ, այդ թվում նաև Լոս Անջելես թայմսի արձագանքը, որը նրան արժանի էր համարում Օսկար մրցանակաբաշխության համար: Դրա արդյունքում ֆիլմի ռեժիսոր Դեյվիդ Սելզնիկը ներկայացրեց նրա անունը Օսկար մրցանակաբաշխությանը: Սակայն նրա ներկայությունը Cocoanut Grove-ում արգելված էր, քանի որ դեռ խտրականություն կար՝ կապված նրա մաշկի գույնի հետ: Սելզնիկը ստիպված էր նրա համար հատուկ թույլտվություն խնդրել, որպեսզի նա կարողանա ներկա գտնվել: Ամեն դեպքում նա նստած էր ֆիլմի անձնակազմի սեղանից հեռու՝ սենյակի վերջում: «Ես կարծում եմ, որ միշտ որպես օրինակ կծառայեմ իմ ռասայի և ֆիլմարտադրության համար», – ասել է նա իր շնորհակալական խոսքում:
Մարլոն Բրանդոյի «Ոչը», 1973
Երբ դեռ Օսկարը քաղաքական նպատակների թատերաբեմ չէր դարձել, հանդիսություններից մեկի ժամանակ Մարլոն Բրանդոն մերժեց ընդունել լավագույն դերի համար իրեն տրվող Օսկար մրցանակը: Նա Օսկարի էր արժանացել՝ որպես լավագույն դերասան՝ «Կնքահայրը» ֆիլմում Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպոլայի դերը մարմնավորելու համար: Երբ իր անունը հնչեց, ավանդական Apache հագուստով մի կին բարձրացավ բեմի վրա, և, երբ Ռոջերը ցանկանում էր նրան հանձնել մրցանակը, լուռ բարձրացրեց մեկ ձեռքը՝ որպես մերժումի նշան: Նա Սաչին Լիթլֆիթերն էր, Բնիկ ամերիկացիների դրական իմիջի ազգային կոմիտեի նախագահը: «Նա ցավում է, որ չի կարող ընդունել այս հրաշալի մրցանակը, պատճառը ֆիլմարտադրության ունեցած վերաբերմունքն է ամերիկացի հնդիկների նկատմամբ», – ասաց նա լսարանի ծափերի և զարմանքի ուղեկցությամբ:
Այո, մենք քեզ սիրում ենք, 1985
Սալլի Ֆիլդը ամենաչխճճված և հավանաբար ամենակապակցված խոսքի հեղինակն է, որը երբևէ հնչել է Օսկարի բեմից: Դա տեղի է ունեցել այն ժամանակ, երբ նա ճանաչվել է լավագույն դերասանուհի (ֆիլմը՝ Places in the Heart): Դա նրա երկրորդ Oսկարն էր: Կարմրած այտերով և շնչակտուր՝ նա ասաց, – «Ես այս պատվին արժանանալը ամենից շատ էի ուզում: Առաջին անգամ ես դա ամբողջովին չզգացի: Բայց այս անգամ ես այն զգացի: Եվ ես չեմ կարող ժխտել այն փաստը, որ դուք սիրում եք ինձ: Հենց հիմա, դուք ինձ սիրում եք»: Նրա խոսքերին հաջորդեցին հանդիսատեսի ծապահարությունները և ծիծաղը:
Ես հայտարարում եմ քո անունը, 2015
Պատկերացրեք, թե ինչպես է ողջ աշխարհը նայում Ձեզ այն պահին, երբ Դուք գիտակցում եք, որ չեք կարողանում ասել մեկի անունը, և ստիպված եք գլուխ հանել, որովհետև սա ուղիղ եթեր է և որովհետև սա Օսկարն է, իսկ Դուք Ջոն Թրավոլտան եք: Այն բանից հետո, երբ 2014 թվականին Թրավոլտան հայտարարեց նրան՝ «որպես սարսափելի տաղանդավոր, միակ և անկրկնելի Ադել Դազիմ», Իդինա Մենզելը «վրեժ լուծեց» նրանից մեկ տարի անց՝ բեմ հրավիրելով իր «մտերիմ ընկեր Գլոմ Գազինգոյին»: Թրավոլտան բեմ բարձրացավ և շոյեց նրա դեմքը:
“La la Land”, թե՞ “Moonlight”, 2017
Հավանաբար ոչ մի շնորհակալական խոսք Օսկարի մրցանակաբաշխության բեմից չպետք է հնչեր այսպես. «Կներեք, այստեղ ինչ-որ թյուրիմացություն է եղել»: Բայց այնուամենայնիվ «Լա լա Լենդ» ֆիլմի պրոդյուսեր Ջորդան Հորովիցի ասաց այս խոսքերը, այն բանից հետո, երբ նա արժանացավ ամենալավ ֆիլմի համար նախատեսված մրցանակին, ապա նրան մի ծրար հանձնեցին, որտեղ գրված էր, որ իրական հաղթողը “Moonlight” ֆիլմն է: Ուորեն Բիթին և Ֆեյ Դանաուեյը ստացան ծրարի դուբլիկատը, որտեղ գրված էր ամենալավ դերասանի անունը, որը, անշուշտ, «Լա լա Լենդ» ֆիլմի դերասանուհի էմմա Սթոունն էր: Աշխարհը հավանաբար հասկացավ, որը երևի այդպես էլ իրապես չի գիտակցի, թե ինչ է նշանակում գրասենյակում վատ օր ունենալը:
«Թույն» եզրափակում, 2018
Չկա ավելի հանգիստ դերասան, ինչպիսին Ֆրենսիս ՄաքԴորմենդն է, և մենք երբեք չենք կարողանա այնպիսի խոսք լսել Օսկարի բեմից ինչպիսին նա ասել է Միսուրիում 2018 թվականին, երբ ճանաչվեց՝ որպես ամենալավ դերասանուհի: «Ես մի փոքր շնչակտուր եմ հիմա, եթե ընկնեմ՝ բարձրացրեք ինձ, – հանգիստ սկսեց նա, ապա շրջեց իր դեմքը դեպի տեսախցիկը և շարունակեց, – քանի որ հիմա ես կարևոր բան ունեմ ասելու»: ՄաքԴորմանդը խնդրեց բոլոր կանանց, ովքեր նոմինացված էին ցանկացած կատեգորիայում, ոտքի կանգնել (ճշտորեն ասելով՝ Մերիլ, եթե դու դա անես, մյուս բոլորն էլ կանեն), և հիշեցրեց դահլիճում գտնվող բոլոր նրանց, ովքեր ունեն հզորություն և բյուջե, որ այս կանայք պատմություններ ունեն պատմելու: Ապա նա ասած այնպիսի բառեր, որոնք կարող էին ողջ ցերեմոնիան վերածել կինոյի. «Ինքլյուզիվ եզրափակում»:
Աղբյուրը՝ The Guardian
Թարգմանությունը՝ Azat TV
