Մոտ երեք ամիս առաջ ՀՀ պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը նշել էր, որ Զինված ուժերին հաղորդվելիք տարաշարժուն կերպարը պահանջում է նաեւ կործանիչ-ռմբակոծիչ ավիացիայի առկայություն: Իսկ վերջերս արդեն լրագրողների հետ զրույցում Տոնոյանը նշել էր, որ շատ լուրջ առաջարկ կա կործանիչների ձեռքբերման վերաբերյալ, որն ուսումնասիրվում է՝ հավելելով, որ հնարավոր է խոսքը ՍՈւ-30ՍՄ կործանիչների մասին է:Այս մասին հայտնում է armtimes.com-ը:
Ֆեյսբուքյան իր էջի միջոցով Տոնոյանին հակադարձեց Արցախի Հանրապետության նախկին փոխվարչապետ Արթուր Աղաբեկյանը՝ նշելով, որ մեր ռազմական թատերաբեմում կործանիչ ավիացիան ինչպես երեկ, այդպես էլ այսօր անելիք չունի:
Սակայն ամեն ինչ այսքանով չավարտվեց. սրան հակադարձեց ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը՝ նշելով, որ մենք 21-րդ դարի բանակ ենք կառուցում եւ ցավալի է նման բացասական գնահատականներ լսելը ԶՈՒ-երի նախկին ղեկավարներից:
«Մեր բանակի համար առավել օգտակար կլինեն ուղղաթիռները»,- ասաց ռազմական փորձագետ Հրաչյա Պետրոսյանցը:
– Պարոն Պետրոսյանց, տարբեր տեսակետներ են հնչում՝ կապված հայկական բանակի ռազմական կործանիչ ավիացիա ձեռք բերելու հետ: Մի կողմը պնդում է, որ Հայաստանում այն տեղ չունի, մյուս կողմը հակադարձում է՝ նշելով որ դա անհրաժեշտ է Հայաստանին: Որպես փորձագետ, ի՞նչ եք կարծում, պե՞տք է Հայաստանին կործանիչ ավիացիա, թե՞ ոչ:
– Դժվար հարց է մի քիչ, որովհետեւ իրականում ես միշտ էլ այն կարծիքին եմ, որ ցանկացած ռազմական տեխնիկայի միջոց պետք է: Ուղղակի պետք է այստեղ նայենք արդյունավետության տեսանկյունից: Մենք գիտենք, որ դա բավականին թանկ արժեցող տեխնիկա է: Արդյո՞ք մենք համապատասխան արդյունավետությունը ստանալու ենք, թե՞ չէ:
Ինչո՞ւ, որովհետեւ իրականում տեսությունը այլ բան է. երբ մենք տեսականորեն պատկերացնում ենք, թե ինչպես ենք օգտագործելու, իրականությունը մեկ այլ բան է ստացվում: Այս պահին կողմերից որեւէ մեկը չի կարող վստահ ասել, որ մենք ճիշտ ենք եւ մենք պետք է անպայման գնենք դա, կամ չէ՝ մենք չպետք է գնենք դա: Ես ավելի շատ հակված եմ այն տարբերակին, որ այս պահին մենք հացի ու ջրի նման անհրաժեշտություն չունենք այդ ավիացիայի:
– Ի՞նչ կարող է տալ հայկական բանակին կործանիչ ավիացիան:
– Դա կախված է նրանից, թե մենք քանի հատ ենք ունենալու: Երբ իմանանք՝ քանի հատ ենք ունենալու, ըստ դրա, կարող ենք հասկանալ՝ ինչ կարող է մեզ տալ, կամ ինչ կարող է չտալ:
– 21-րդ դարում, պատերազմական վիճակում գտնվող երկրի համար դա լուրջ ձեռքբերում համարո՞ւմ եք:
– Բանակն ամենեւին չի որոշում՝ դա 21-րդ դարի է, 20-րդ դարի է, թե 19-րդ դարի է: Ըստ ունեցած տեխնիկայի եւ սպառազինության պետք է որոշենք: Կործանիչ ավիացիան բազմաֆունկցիոնալ է: Ես չեմ կարծում, թե դա 21-րդ դարի համար շատ հզոր բան է: Այն ավելի շատ 20-րդ դարի վերջի բան է: Բայց նորից եմ կրկնում, տեխնիկան չէ, որ բանակը բարձրացնում է որոշակի մակարդակի:
– Գնային առումով, ըստ ձեզ, կա՞ ավելի հարմար տեխնիկա, որը Զինված ուժերում ավելի արդյունավետ կարող է լինել:
– Ես նախկինում էլ եմ եղել այն կարծիքին, որ մեր բանակի համար առավել օգտակար կլինեն ուղղաթիռները:
– Պաշտպանության նախարարը նշել է, որ հնարավոր է՝ ձեռք բերվեն ՍՈւ-30ՍՄ կործանիչներ: Արդյո՞ք կործանիչ ավիացիայում դրանից ավելի լավ տարբերակներ չկան:
– Ռազմարվեստը պետք է ունենա երեք փուլ՝ մարտավարություն, օպերատիվություն եւ ռազմավարություն: Երեքի համաչափության զարգացումը մենք պետք է պահպանենք: Բայց, երբ մենք շեշտը դնում ենք այդ երեքից մեկի վրա, այն երկուսը տուժում են, մենք պետք է նաեւ դա հասկանանք:
ԽՈՐՀՈւՐԴ Է ՏՐՎՈւՄ ԿԱՐԴԱԼ
